โลกของหนูแหวน

โลกของหนูแหวน
โดย ศราวก

" โลกของหนูแหวน " เป็น 1 ใน 100 เล่มหนังสืออ่านสำหรับเยาวชนที่ สกว.แนะนำ ตอนนี้ อายุอานามก็ร่วม 30 ปี อ่านแล้ว นึกย้อนกลับไปในวัยเด็ก ยังจำได้ว่า ฉันเอง ยังใฝ่ฝันอยากเป็นโน่น เป็นนี่ เคยทำอะไรหลายอย่างที่ถ้าเป็นตอนนี้ คงไม่ทำแน่ เช่น เคยล้อเล่นกับเพื่อนที่เป็นเณรในวัด เล่นตีเขาจนหัวแตกเลย , เคยวิ่งไปกดกริ่งบ้านใครไม่รู้แล้ววิ่งหนี , เคยเอาผ้าเช็ดตัวมาโพกหัวทำเป็นผมยาวเดินประกวดนางงาม , ฉันเคยเชื่อว่า คนคลอดลูกออกมาทางสะดือ ฯลฯ และทุกอย่าง ก็ทำให้อมยิ้มได้เสมอ ยามฉันหวนคิดถึงเรื่องเหล่านั้นขึ้นมา

โลกของหนูแหวน ไม่เหมือนโลกของฉัน แต่ก็สร้างรอยยิ้มในความคิด ในจินตนาการของตัวละครที่ผู้เขียนเขียนให้เห็นภาพได้อย่างชัดเจน แน่ละ... อ่านไป ยิ้มไป ทึ่งไป บางครั้ง อาจมีน้ำตาคลอหน่วยบ้าง อย่างเช่นตอนผีตากผ้าอ้อม

ผีตากผ้าอ้อมบอกหนูแหวนว่า " ความรัก ทำให้สิ่งนั้นไม่เหมือนกับสิ่งอื่น และกลายเป็นของพิเศษมีอยู่อันเดียว เมื่อเธอรู้สึกว่า เธอเป็นพิเศษของใคร เธอก็ถูกเขารัก เมื่อเธอเห็นใครพิเศษ มีอยู่คนเดียวในโลก เธอก็รักเขา เธอไปพบดอกลับพลึงดอกหนึ่ง แล้วเธอรักมัน มันก็เป็นดอกพลับพลึงที่พิเศษกว่าดอกอื่น มันเป็นดอกหนึ่งและดอกเดียว ถ้าหากว่ามันเหี่ยวแห้งไป ดอกพลับพลึงทั้งโลกก็มาแทนไม่ได้ นี่แหละ ความรัก..." และผีก็ยังบอกอีกว่า " เธอไม่ต้องเสียใจว่าเธอรักฉันไม่ได้ เพราะฉันก็มีสิ่งที่ฉันรัก ความรักที่เราให้แก่ผู้อื่นนั้น ยิ่งใหญ่กว่าที่เรารับมา " เมื่อผีจากไป หนูแหวนก็พูดกับตัวเองว่า " ฉันคงลืมเธอไม่ลง แต่ฉันก็ไม่รู้ว่า ฉันรักเธอหรือเปล่า "

บางตอน .. ยังชวนให้คิดตาม เช่น
" ต้นไผ่บอกกับหนูแหวนว่า " วันหนึ่ง ทุกคนจะต้องกลายเป็นของไร้ค่า ปัญหาจึงมีอยู่ว่า ระหว่างทีเรามีชีวิตอยู่ เราจะทำตัวของเราให้มีค่าอย่างไรต่างหาก........เวลาเธอดายหญ้าออก เธอทำให้ต้นหนึ่งตายได้ แต่ว่าไม่สามารถทำให้หญ้าทุกต้นตายได้หมด หญ้ายังสามารถงอกงามเติบโตไปในทางของมัน...."

...ต้อยติ่งพูดกับหนูแหวนว่า .." ถ้าเธอมีความรัก เธอก็จะมีเพื่อน แล้วเธอก็ไม่เหงา .....เพิ่มความรักเข้าสิ แล้วเธอจะได้อยู่ในโลกแห่งความรัก ในโลกของความรัก ฉันเติบโตมานี่ไง ไม่ช้า ฉันก็จะกระจายเป็นต้อยติ่งหลายๆ ต้นจนเต็มทุ่ง "

โลกของหนูแหวน เป็นหนังสือที่น่าอ่านมากเล่มหนึ่งที่ฉันอ่านอย่างวางไม่ลงเลยทีเดียว บรรยากาศของท้องทุ่ง บรรยากาศของความรัก มันทำให้ฉันรู้สึกอิ่มในอารมณ์จริงๆ